(36)
ایستادم و به عقب نگاه کردم..

در حالی که دفترم در دستم واشکهایم تو چشمام بود..

این آخرینهای نوشتن با تو بودنه..

چشمام میپرسن:حقیقت چه رنگی داشت؟

لبهام میپرسن:صداقت چه طعمی داشت؟

عقلم میپرسه:وداع یعنی چی؟

دستم ترس از سرما داره...دل قشنگم نگران هوای تنهاییه..

تنها آهی کشیده و به روبرو برمیگردم..

تمام انرژیم رو جمع کرده و سعی میکنم بدون بغض بگم

فقط یک جمله ........عزیزانم..صبور باشید..